ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) آماده است تا به سیاستمداران قدرت بی‌سابقه‌ای برای ردیابی داده‌های شما، محدود کردن حرکات و کنترل زندگی‌تان بدهد.
ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به‌عنوان یک موضوع برجسته در دنیای مالی ظهور کرده است. آنها وعده افزایش ثبات، امنیت، کارایی و کاهش فساد را می‌دهند. بانک‌های مرکزی، صندوق بین‌المللی پول، مجمع جهانی اقتصاد و بانک جهانی به ما می‌گویند که CBDCها نوشدارویی در انتظار درمان همه مشکلات سیستم مالی ما هستند.
متأسفانه این ادعاها ممکن است با واقعیت مطابقت نداشته باشند، زیرا دو ویژگی از CBDCها وجود دارد که طرفداران آنها اغلب به آنها اشاره نمی‌کنند. اول، این ارزها به صورت مداوم اطلاعات و داده در مورد نحوه خرج کردن پول شما ارائه می‌دهند و دوم اینکه آنها مشمول «برنامه‌ریزی‌پذیری» هستند؛ به این معنی که رهبران سیاسی این توانایی را خواهند داشت که تعیین کنند آیا شما حتی مجاز به خرج کردن پول خود هستید یا خیر.
ردیابی داده‌ها
به عنوان یک پول قانونی الکترونیکی که مستقیماً توسط بانک‌های مرکزی برای کیف پول دیجیتال شما صادر می‌شود، CBDCها ناشناس نخواهند بود. مشتریان، فرآیندهای شناسایی مطابق با آنچه در حال حاضر توسط بانک‌های تجاری تحمیل شده را پشت سر گذاشته‌اند. نمونه‌های طراحی ممکن است در جزئیات متفاوت باشند، اما بانک‌های تجاری یا بانک مرکزی یا هر دو همیشه می‌دانند که چه کسی ارز فیات صادرشده دیجیتالی را در اختیار دارد، چگونه هزینه‌ها منتقل می‌شود، به چه کسی و برای چه هدفی. تمام این اطلاعات در یک دفتر کل دیجیتال مرکزی که توسط بانک‌های مرکزی اداره می‌شود، ذخیره می‌شود.
این سیستم، بانک‌های مرکزی را قادر می‌سازد تا یک دفتر کل حاوی تراکنش‌های مالی هر شهروند، از گهواره تا بستر مرگ را جمع‌آوری کنند. در حالی که موافقان ممکن است این نگرانی‌ها را رد کنند، دولت‌ها می‌توانند به وابستگی‌های سیاسی شهروندان، کمک‌های مذهبی، سلامت روان و سایر جزئیات شخصی علاقه‌مند باشند. خدمات بهداشت عمومی ممکن است بر خرید سیگار و همچنین انتخاب سبک زندگی برای تطبیق حق بیمه نظارت کنند. حتی ردپای دی‌اکسید‌کربن خریدها ممکن است ردیابی شود تا سیاست‌های زیست‌محیطی را بتوان تنظیم کرد و به طور قابل توجهی حریم خصوصی داده‌های شهروندان را به خطر انداخت.
محدودیت‌ها و قابلیت برنامه‌ریزی
این واقعیت که CBDC خرده‌فروشی، پول نقد الکترونیکی است که در بانک مرکزی نگهداری می‌شود، اساساً روابط قانونی ما را به پول «ما» تغییر می‌دهد: با پول نقد فیزیکی، ما همیشه مالک و دارنده آن سکه‌ها و اسکناس‌ها در جیب خود هستیم. با CBDC ما فقط مالک پول نقد دیجیتال خواهیم بود. ما هرگز صاحب آن پول نخواهیم بود؛ زیرا به نام ما در بانک مرکزی نگهداری می‌شود.
بنابراین، ما هرگز قدرت اختیاری کاملی بر آن پول نخواهیم داشت، زیرا بانک مرکزی واسطه همیشگی بین ما و وجوه ما باقی خواهد ماند. اگر این واسطه، پول را از ما امتناع کند، در دنیایی که CBDCها در نهایت جایگزین پول نقد فیزیکی شده‌اند، نمی‌توانیم با آن پول چیزی بخریم یا انتقال دهیم. ما دیگر نمی‌توانیم اسکناس را از کیف‌مان بیرون بیاوریم و به هر کسی که بخواهیم بدهیم.
به طور خلاصه، هر تراکنش CBDC می‌تواند مشمول محدودیت‌هایی باشد. چنین تخلفاتی می‌تواند به شکل محدودیت‌های پرداخت یا محدودیت‌های انتقال باشد، می‌تواند ما را از ارسال پول به گروه‌های خاصی از افراد، سازمان‌ها یا شرکت‌ها منع کند.
بالعکس همچنین می‌تواند مانع از دریافت پول شود. علاوه بر این، می‌تواند اهدافی را که ما پول خود را برای آن خرج می‌کنیم، محدود کند، به عنوان مثال، محدودیت‌های خرج کردن یا بلوک‌های پرداخت ممکن است روی سیگار و همچنین سوخت، برق یا بلیت‌های پرواز اعمال شود – همان‌طور که دولت مناسب می‌داند.
قطع کردن بودجه صداهای مخالف – همان‌طور که جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا با اعضای کاروان آزادی در سال ۲۰۲۲ انجام داد – برای دولت‌ها بسیار راحت‌تر و کارآمدتر می‌شود. برای مسدود کردن حساب‌های شرکتی یا شخصی در بانک‌ها یا ارائه‌دهندگان پرداخت، نیازی به صدور دستوری نیست. در عوض، دولت می‌تواند با فشار دادن یک دکمه، پول نقد هر معترضی را قطع کند.
حتی می‌توان تصور کرد که CBDC می‌تواند برای اعمال مقررات منع رفت‌وآمد یا قرار دادن افراد در حبس خانگی استفاده شود. برای مثال، با زدن کلید و در یک آن، CBDCها می‌توانند برنامه‌ریزی شوند که فقط بین ساعت شش صبح تا شش بعدازظهر، یا فقط در فاصله چهارمایلی آدرس خانه ثبت‌شده شما کار کنند. در واقع، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا می‌تواند از رژیم CBDC برای جلوگیری از برگزاری تظاهرات دونالد ترامپ استفاده کند. از سوی دیگر، ترامپ می‌تواند از برگزاری نشست برنی سندرز جلوگیری کند.
اما مخالفت‌ها به جایی نمی‌رسد؛ CBDCها همچنین می‌توانند به گونه‌ای برنامه‌ریزی شوند که در طول زمان ارزش آنها کاهش یابد. این می‌تواند برای مقامات در مواقع افول اقتصادی که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی می‌خواهند اقتصاد را تقویت کنند مفید باشد. دولت‌ها می‌توانند مالیات‌های ویژه، وام‌های اجباری، یا دسترسی مستقیم به کیف‌پول‌های دیجیتال برای جمع‌آوری مالیات و کسر جریمه اعمال کنند. بدون شک، استقلال مالی تحت رژیم CBDC از بین خواهد رفت.
حجاب جهل
با این حال، در کنار آزادی‌های محدود از نظر حریم خصوصی داده‌ها و استقلال مالی، خطر دیگری – بسیار اساسی‌تر – در گوشه و کنار خودنمایی می‌کند. افراد تحت کنترل ممکن است با سوء‌استفاده از CBDCها برای گرفتن قدرت الکترونیکی، دموکراسی را تضعیف کنند. اگر به کسانی که در راهروهای قدرت سرگردان هستند، این امکان داده شود که به معنای واقعی کلمه اپوزیسیون را با کم کردن بودجه آنها خاموش کنند، دیر یا زود این اتفاق خواهد افتاد. یا به بیان ساده‌تر، دادن CBDC به دولت‌ها و امید به اینکه از آنها سوء‌استفاده نکنند، مانند گذاشتن مواد مخدر در اختیار افراد معتاد است که امید داشته باشیم از آن استفاده نکنند.
از این رو، در سنجش مزایا و معایب CBDCهای خرده‌فروشی، مفهوم «حجاب جهل» مفید است. اگر در مورد این بحث اعمال شود، شما را وادار می کند که نه‌تنها به این سؤال فکر کنید که آیا دولت فعلی شما تمایل دارد از CBDCها سوء‌استفاده کند، بلکه آیا دولت‌های آینده (در پشت پرده) می‌توانند این کار را انجام دهند یا نه؟
به بدترین دولت‌های ممکن و در مورد اینکه آیا آنها از قدرت خود در مورد CBDCها سوء‌استفاده خواهند کرد یا خیر، فکر کنید. متوجه خواهید شد که چرا CBDCها یک تهدید قریب‌الوقوع برای آزادی هستند – در کشور شما و در سراسر جهان.