رسانه رمزارز (ضمیمه هفتهنامه کارنگ) دارای مجوز به شماره ۸۷۷۲۰ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «کارخانه نوآوری رسانه راهکار» است. رسانه رمزارز فعالیت خود را از ۲۸ آذرماه ۱۴۰۰ شروع کرده و اکنون تاثیرگذارترین و اثربخشترین رسانه اکوسیستم بلاکچین، رمزارز و دارایی دیجیتال ایران است.
رویکرد پرتغال درباره مالیاتهای رمزارز تغییر خواهد کرد. این کشور بهدنبال آن است که سیاستهای مالیاتی خود را با سایر کشورهای اروپایی هماهنگ کند. اگر این تغییر بیش از اندازه رادیکال باشد، جایگاه این کشور بهعنوان یکی از مراکز ارزهای رمزنگاریشده تهدید خواهد شد.
پرتغال یکی از مقاصد انتخابی برای سرمایهگذاران ارزهای دیجیتال است؛ زیرا رویکرد این کشور درباره رمزارز بسیار ملایم بوده است. مهاجرانی که پرتغال را انتخاب میکنند، به هوای گرم آن، هزینههای پایین زندگی و نرخ پایین جرم در آن جذب میشوند، اما اخیراً جذابترین ویژگی پرتغال برای کسانی که رمزارز دارند، قوانین مالیاتی سهلگیرانه این کشور درباره رمزارزهاست.
دارندگان رمزارز در پرتغال از پرداخت مالیات بر سود رمزارز معاف هستند؛ البته تا زمانی که این درآمد فعالیت حرفهای اصلیشان نباشد. به بیان دیگر، اگر سرمایهگذاری و خریدوفروش در رمزارز یک کار جانبی در زندگی یک فرد باشد، او از پرداخت مالیات بر سودی که از این کار کسب میکند، معاف خواهد بود.
معافیتهای کسبوکاری شامل حال رمزارزیها
در پرتغال برنامهای به نام NHR وجود دارد که طبق آن افراد غیرمقیم از اکثر معافیتهای مالیاتی که مردم محلی از آن برخوردارند، بهرهمند میشود. تنها شرط این برنامه این است که فرد باید حداقل 183 روز در پرتغال اقامت داشته باشد؛ البته او اجازه دارد که در اوقات فراغت به داخل و خارج از کشور سفر کند.
در واقع رویکرد پرتغال این است که مداخلهای در فعالیتهای سرمایهگذاران نداشته باشد، اما این معافیتهای مالیاتی ممکن است بهزودی برداشته شود. برای کارآفرینان بلاکچین، علاوه بر معافیتهای مالیاتی، مزایا و پیشنهادهای دیگری نیز وجود دارد.
لیسبون و پورتو، دو شهر بزرگ پرتغال، محل استقرار شرکتهای نوظهور زیادی هستند، از جمله استارتاپهای فعال در زمینه رمزنگاری که تسهیلات و فرصتهای لازم را برای متخصصان صنعت داراییهای دیجیتال فراهم میکنند. در پرتغال دو گروه کاری بزرگ نیز وجود دارد؛ مرکز بلاکچین پرتغال (The Blockchain Center Portugal) و بلاکچین پرتغال (Blockchain Portugal). هدف این گروهها گرد هم آوردن حامیان رمزارز برای پیشبردن فرایند پذیرش داراییهای دیجیتال و نوآوری در این زمینه است.
ملایمت با رمزارزها از کجا نشئت میگیرد؟
این ابتکارات آگاهانه به وجود آمدهاند، درست برعکس معافیتهای مالیاتی. سرچشمه این معافیتها تصویب قانونی در سال 2016 است که ارزهای دیجیتال را ارزهای غیرواقعی تلقی میکرد. بر اساس این قانون داراییهای دیجیتال پول قانونی نیستند و در نتیجه مشمول مالیات نمیشوند.
«تیاگو امانوئل پراتاس» که یک توسعهدهنده کسبوکار در امور مالی غیرمتمرکز است، میگوید: «در واقع این معافیت مالیاتی از دیدگاه راهبردی دولت نشئت نمیگیرد. طبق قوانین پرتغال همه چیزهایی که مشمول مالیات هستند، فهرست شدهاند. با توجه به اینکه رمزارزها داراییهای نسبتاً جدیدی هستند، در فهرست این قوانین جای نمیگیرند.»
اکنون دولت پرتغال در حال بررسی نحوه اعمال مالیات بر سود ارزهای دیجیتال است و تلاش میکند قوانین خود را با اکثر کشورهای اروپایی دیگر هماهنگ کند. در نتیجه ممکن است این کشور دیگر مرکز رمزنگاری مناسبی برای سرمایهگذاران نباشد.
وزارت دارایی و اقتصاد پرتغال در حال تهیه یک پیشنویس قانونی جدید است.
این لایحه وضعیت رؤیایی این کشور در زمینه مالیات بر ارزهای دیجیتال را تغییر خواهد داد. البته این برنامه هنوز نامشخص است و ممکن است در ماه اکتبر، در قالب برنامه بودجه بعدی کشور، ارائه شود. هماکنون، حقوق دریافتی افراد مشمول مالیات هستند، حتی اگر بهصورت رمزارز پرداخت شوند. همچنین اگر شغل اصلی فردی در صنعت رمزارز باشد، مانند هر کس دیگری باید مالیات بپردازد.
به گفته «براد یاسار»، مدیرعامل EQIFi، استقبال پرتغال از ارزهای دیجیتال پرشور به نظر میرسید؛ زیرا هیچ مالیاتی بر داراییهای دیجیتال و سود رمزارزها وضع نمیکرد. به نظر او، بعید است که دولت پرتغال در راستای جلوگیری از ورود پروژههای رمزنگاری و فعالیتهای توسعهدهندگان این فضا اقدام کند.
این کشور برنامه موسوم به برنامه اقدام انتقال دیجیتال (Digital Transition Action Plan) را در آوریل 2020 اجرا کرد که هدفش تقویت نوآوری با استفاده از مناطق آزاد فناوری بود. این انتظار وجود دارد که این مناطق به توسعه فناوری بلاکچین و در نتیجه شکوفایی اقتصادی بیشتر در پرتغال کمک کنند. این اقدامات موجب شده که تعداد علاقهمندان به رمزارز بیشتر شود و شرکتهایی مانند کریپتو لوجا (CriptoLoja) و دکوین مایند (Mind the Coin) پایگاههایی را برای جذب افراد بااستعداد به وجود آورند.
«آدام کارور»، مدیرعامل «بیتگرین»، گفته که استقبال پرتغال از بلاکچین بهدلیل برگزاری بسیاری از کنفرانسهای وب3 در پاییز در این کشور است؛ از جمله کنفرانسهای نیرکون (Nearcon)، سولانا بریکپوینت (Solana Breakpoint) و توسعهدهنده سابزیرو پولکادات. البته به نظر برخی افراد، صرفنظر از تغییرات مالیاتی در آینده، پرتغال مرکز ایدهآلی برای رمزارزها نیست. برای مثال یکی از توسعهدهندگان بازیهای بلاکچینی که کشور خود، ژاپن را بهدلیل سیاستهای تجاری بوروکراتیک ترک کرده، به نقایص و چالشهایی اشاره میکند که در روند جابهجایی با آنها مواجه شده بود.
موراتا که بنیانگذار موراساکی (Murasaki) است، به بلاکورکز گفت: «اگرچه پرتغال مایل است استارتاپها یا سرمایهگذاران رمزارز را بپذیرد، اما سازوکارهایش برای پذیرش مهاجران به بلوغ کافی نرسیده است.» او گفت که بسیاری از دوستان او که در لیسبون و پورتو در صنعت رمزارز فعالیت دارند، با مسائلی در زمینه ویزا، روندهای اداری مثل ثبت کسبوکارشان و… دستوپنجه نرم میکنند. به همین دلیل خود موراتا تصمیم گرفت به هلند نقل مکان کند.
همهچیز هم عالی نیست!
با وجود آنکه پرتغال انگیزههای سرمایهگذاری را برای جذب افراد و کارآفرینان فراهم کرده (مانند برنامه اقامت ویزای طلایی)، اما به گفته موراتا این روند بسیاری طولانی است و ممکن است شش ماه زمان ببرد؛ حتی اگر متقاضی شرایط لازم را داشته باشد. کُندی در این روندها نقطه مقابل ماهیت صنعت رمزارز است.
البته این حرکت کُند را میتوان ناشی از فقدان قوانین لازم در زمینه رمزارز دانست. تا امروز، هیچ قانون خاصی در پرتغال ارائه نشده که مستقیماً به صنعت رمزنگاری بپردازد. با وجود این، طی چند سال گذشته، اهالی پرتغال نشان دادهاند که به مشارکت در پروژههای نوآورانه تمایل دارند. به گفته «ادواردو نونس» مردم میخواهند در این دوره دیجیتالیشدن که بهسرعت در حال پیشروی در سراسر کشور است، مشارکت داشته باشند.
نونس رئیس تجارت فروش در پلتفرم خدمات بانکی و کارگزاری داراییهای چندگانه BiG است. به گفته او پرتغال این قابلیت را دارد که افراد مشتاق و بااستعداد را جذب کند تا به شکلگیری یک اجتماع رمزنگاری قوی و شکوفا کمک کنند.
او گفت: «مقامات پرتغال میدانند که اگر تغییرات مالیاتی رادیکال باشد، بازیگران مهم فضای رمزنگاری ممکن است بهدنبال جای دیگری برای سرمایهگذاری و فعالیت بگردند و این چیزی است که دولت تمایلی به آن ندارد.»